میرزا محمد صادق ناظم تبریزی ( قرن 11 ق)

(س یازدهم ق)، شاعر، متخلص به ناظم. معروف به صادقا. اهل تبریز و ساكن عباس‏آباد اصفهان بود. در اصفهان با كلیم همدانى ملاقات داشت و گویند رفاقت و مصاحبتشان دو سال به طول انجامید، تا آنكه در 1030 ق كلیم به هند و ناظم به مكه معظمه رفت و در آنجا منزوى شد و اوقاتش را صرف عبادت و مجالست اهل دین كرد. سپس در زمان شاه عباس اول (1038 -996 ق) به هند سفر نمود. به آورده‏ى «كاروان هند» از «لطایف الخیال»، تتبع از اشعار عرفى، سبب شهرت وى شده است. وى چند سال قبل از تحریر «تذكره‏ى نصرآبادى» (تألیف شده در 1083 ق) درگذشته است و نصرآبادى «دیوان» شعر ناظم را كه مشتمل بر شش هزار بیت بوده، دیده است. از آثار وى: «نظم گزیده» یا «تذكره‏ى ناظم تبریزى»، در شرح حال شعرا، كه به نام شاه عباس، اول در 1036 ق نوشته شد، مثنوى «فیروز و شهناز»؛ «دیوان» شعر. برخى تذكره‏ها مثنوى «فیروز و شهناز» وى را به صورت «فیروز و شهباز» آورده‏اند.کتاب های این نویسنده را میتوانید هم اکنون در پنجره مشاهده کنید