تشخیص مصلحت نظام(از دیدگاه فقهی- حقوقی)

مصلحت با معنای عام صلاح در نقطة مقابل فساد جای می‌گیرد. اما در شرع عبارت از اموری است که به حفظ دین، نفس، عقل، نسل و مال برمی‌گردد. در واقع به اموری که مایة قوام زندگی دنیایی انسان‌ها به شمار می‌آیند. دیدگاه شیعه بر اساس مصالح و مفاسد واقعی دو نوع حکم را در شرع مقدس اسلام تعریف می‌کند. یکی احکام ثابت و دیگری احکام متغیر. اولی بر اساس مواردی تغییرناپذیر مانند نماز و روزه وضع شده و دیگری بر حسب مقتضیات زمانی و بنا به منافع عمومی تغییر کرده و از ناحیة دولت اسلامی وضع می‌شود. مرجع تشخیص این امور در جامعة اسلامی ما مجمع تشخیص مصلحت نظام نام دارد که در اموری نظیر همکاری با رهبری در صدور احکام حکومتی، حل اختلافات مجلس و شورای نگهبان، تعیین سیاست‌های کلی نظام و غیره اختیاراتی را برعهده دارد. بررسی جایگاه مصلحت در شرع، نحوة شکل‌گیری و اختیارات مجمع تشخیص مصلحت نظام از جمله مباحثی است که در کتاب حاضر به آن پرداخته شده است.