کتاب خوابنگاری های دوازده سال و یک بهار

در این کتاب نویسنده خواب‌های خود را طی دوزاده سال و یک بهار از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۵ را مستند کرده است و بدون افزودن تخیل یا داستان پردازی، خواب‌ها را همانگونه که دیده روایت نموده است. 

این کتاب متفاوت است و متن ساده و روان و سبک نگارشی خاصی دارد.

بخشی از ابتدای کتاب

آنچه می‌خوانید واقعن خواب است ؛نه تخیل نه داستان ؛خواب واقعن خواب. همان که هر شب یا یک شب در میان یا چند شب در میان یا روزی چند بار می‌بینیم.

آدم‌هایش هم همین‌طورند، همان‌هایی‌اند که دیدم‌شان، با همان شکل و شمایل، در هیاتی که شاید غریب بنماید.

در این باره نه تقصیر از آنهاست و نه من و نه خواب. ویژگی خواب است. در خواب همه بی‌تقصیرند. 

در خواب همه بی‌تقصیرند؛ چه من چه آنهایی که در خوابم هستند.

گرچه من پیشاپیش از همه آنها که هستند، اگر دوست ندارند باشند، پوزش می‌خواهم؛ و پوزش که نتوانستم چون دوست ندارند، از خوابم حذف‌شان کنم.

این نوشته‌ها یک گذر صبحگاهی‌ست؛ گذر بامدادی یک خواب دیده بر آنچه شب گذشته دیده، در سفری ناخواسته به دیاری ناشناس، که همین کوچه بغلی باشد شاید.