هیاهو برای هیچ:مروری بر ساختار و درونمایه رمان(خشم و هیاهو)اثر ویلیام فاکنر

خشم و هیاهو را «داستانی مبتنی بر دیدگاه» می دانند. به عبارت دیگر، یکی از شاخصه های بارز آن، زاویه دید «جریان سیال ذهن» به کار گرفته شده در بخش قابل توجهی از آن است.

در شیوه گفت و گویِ درونی مستقیم، که به «جریان سیال ذهن» مشهور است، نویسنده مدعی است که خواننده را به درون ذهن قهرمان داستان می برد. تا او بی واسطه، جریان فعالیت ذهن قهرمان را، از مرحله «نیمه هشیار» و «پیش گفتار» تا مرحله هشیار و عقلانی، که در آن، کلام و سخن معقول و منطقی شکل می گیرد، بی واسطه، شاهد باشد. به تعبیری دیگر، پرده سفیدی پشت ذهن قهرمان داستان قرار می دهد، و سپس با تاباندن نور بر نوار سلولوئیدی ذهن او، تصاویر، تأثیرها و جریان های ذهنی وی را، در همان مرحله شکل گیری، بی واسطه، بر ان پرده سفید به نمایش می گذارد…

کتاب هیاهو برای هیچ به قلم محمدرضا سرشار به نقد و بررسی ساختار و درونمایه رمان مشهور «خشم و هیاهو» اثر ویلیام فاکنر ترجمه بهمن شعله ور می پردازد. بحث هایی که در این کتاب مطرح شده اند، عبارت اند از: خشم و هیاهو چگونه نوشته شد، خشم و هیاهو در کشور ما، زمینه های قبلی نگارش خشم و هیاهو، پیرنگ، سیر ماجراها، شخصیت ها، شیوه بیان، مضامین اصلی، درون مایه ها، زمان تاریخی، این همه توجه به زمان و تأکید بر آن چرا؟

اگرچه رمان خشم و هیاهو از زمان انتشارش در ایران(1338) تاکنون خوانندگان زیادی نداشته است، اما مورد اقبال خواص ادبیات در ایران بوده است و حتی به عنوان کتابی درسی برای آنان مطرح بوده است. چنین به نظر می رسد که شیوه بیان جریان سیال ذهن نخستین بار با همین اثر در ایران به طور عملی به نویسندگان ما شناسانده شد و طیفی قابل توجه از آنان را تحت تأثیر خود قرار داد. به گونه ای که لااقل دو داستان جنجالی شازده احتجاب، نوشته هوشنگ گلشیری و سمفونی مردگان کار عباس معروفی، با اقتباس کامل از این رمان پدید آمدند. “