کتاب اندرزنامه نویسی در ایران باستان اثر نسرین اصلانی

اندرز به معنای وصیت، توصیه، پند و نصیحت است و اندرزنامه ها در زمره ادبیات شفاهی به شمار می آیند که با کمی تغییرات از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته اند. اجرای درست آداب و رسوم دینی، شیوه مملکت داری، راستگویی، درست کرداری و درنهایت روش های درست زندگی کردن از پندهای اندرزنامه هاست. این کتاب شامل دو بخش است که در بخش نخست به بررسی اوضاع سه دوره باستانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی پرداخته شده و در بخش دوم، ادبیات و اندرزهای آن دوران، تفاوت در سبک نگارش اندرزها و تأثیر جامعه بر نوع آن ها، مورد مطالعه قرار گرفته است.

محتوای این کتاب به صورت علمی و منظم تهیه شده است. اندرزنامه‌ها به‌عنوان بخشی از ادبیات شفاهی ایران باستان، شامل توصیه‌ها و پندهایی در زمینه‌های مختلف مانند اجرای صحیح آداب و رسوم دینی، شیوهٔ مملکت‌داری، پایبندی به اصول اخلاقی مانند راست‌گویی و روش‌های درست زندگی بوده‌اند. در ابتدای کتاب مفهوم اندرزنامه‌ها توضیح داده شده و طبقه‌بندی می‌شوند. این طبقه‌بندی بر اساس موضوعات شامل اندرز‌های دینی، اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و خانوادگی‌ می‌باشد. در ادامه شباهت‌ها و تفاوت‌ها در سبک نگارش اندرزها بین دوره‌های مختلف مقایسه شده و به بررسی میزان تاثیرات آنها بر جامعه و ساختار حکومتی می‌پردازد.

نمونه اندرز‌های آورده شده در آن:

• ای مردمان! بدانید که راست‌گویی، پایهٔ زندگی است و دروغ‌گویی، ویرانگر آن.
• پادشاه باید همچون پدری مهربان، عدالت را میان فرزندان خود (رعایا) برقرار سازد.

کتاب اندرزنامه نویسی در ایران باستان بر اساس منابع کهن، شامل کتیبه‌های باستانی، نوشته‌های اوستا و ... تألیف شده و نویسنده در تحلیل‌های خود از پژوهش‌های معتبر استفاده نموده است. این کتاب به موضوع خاصی پرداخته است و برای علاقه‌مندان به تاریخ و ادبیات می‌تواند جالب باشد.