کتاب الکترونیکی حکمت هنر اسلامی الکترونیکی

کتاب الکترونیکی حکمت هنر اسلامی نوشتۀ علیرضا باوندیان است و انتشارات شاملو آن را منتشر کرده است. کتاب حکمت هنر اسلامی، به بررسی هنر اسلامی در طول تاریخ پرداخته است. درباره کتاب حکمت هنر اسلامی هنر اسلامی از رهگذر دو سرچشمه قدرتمند‍‌؛ یعنی قرآن و برکت نبوی پا به عرصه وجود گذاشت و لذا همه کالبد درونی و بیرونی آن از الهامات پرشکوه اسلامی تناور می‌شود. این هنر، حقایق درونی الهام اسلامی را در جهان صورت‌های محسوس و مشهود متبلور می‌کند؛ و چون از باطن اسلام برخاسته است، مخاطب اثر هنری را به خلوت درونی ِالهام الهی راه می‌نماید. این هنر از حیث ایجاد و ابراز، میوه روحانیت اسلامی و از نظر معرفت‌شناسی، امدادگر و تکمیل‌کننده حیات معنوی است. هنر اسلامی، مبتنی بر معرفتی است که خود دارای سرشتی روحانی است؛ معرفتی که بزرگان هنر اسلامی از آن به «حکمت» نام می‌برند. حکمتِ هنر اسلامی، فلسفه هنر اسلامی نیست؛ زیرا در آنجا فیلسوف با علم به اینکه از راه هنر اسلامی، معارفی به انسان منتقل می‌شود به دنبال یافتن نسبتِ این معرفت‌ها باهنر است. اما در حکمت هنر اسلامی، جستن بسترهای اندیشگی و فکری هنر اسلامی مدنظر است. کتاب حکمت هنر اسلامی، به بررسی نهال هنر اسلامی پرداخته است. در این کتاب بررسی می‌شود که هنر اسلامی از چه منابع و مصادر فکری سیراب شده که به این‌همه پیوستگی و پویش در تاریخ خود رسیده و توانسته سایه دل آرای خود را در طول قرن‌های متمادی بر روح انسان‌ها بی‌افکند. خواندن کتاب حکمت هنر اسلامی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم این کتاب برای علاقه‌مندان به مطالعۀ تاریخ هنر مناسب است. بخشی از کتاب حکمت هنر اسلامی «پرتو علم در بینش قرآنی همان نور الهی است کـه واسـطه میـان نفـس بشري و موجودات است، زیرا موجودات ذاتاً پرتوافشان و نورانی نیستند و انسان نیز به سان یک موجود، ذاتاً نور نیست و اگر چنین بود باید هر چیـز را در هر زمان می‌دانست و هیچگاه چیزي از او پنهان نمی‌ماند. همچنـین اشیا اگر ذاتاً نور بودند، در هر زمان براي آدمی شناخته شده بودند، اما اشیا ذاتاً تاریک هستند و انسان، ذاتاً نادان است؛ مگر آن کـه خداونـد عزّوجـلّ نورش را در دل هر یک از بندگانش که خواهـد بیفکنـد. ایـن نـور همـان عاملی است که حقایق را به گونه‌ای مستقیم، شهودي و حضـوري، بـراي انسان کشف می‌کند. حکمت را از حیث غایت می‌توان به دو گـروه عمـده نظـري و عملـی تقسیم کرد، اما از حیث روش‌شناسی به حکمت عقلـی، حکمـت تجربـی، حکمت نقلی (تعبدي)، حکمت تاریخی و حکمت ذوقی (شهودي) تقسیم می‌شود...»