خرافه و جامعه دینی

خرافه باوری عامل کژکارکردی است که امروزه نگاه نگران اندیشمندان را به خود می خواند. رواج خرافه اینک به مسأله ای آسیب زا بدل گشته و دلواپسی نخبگان، سیاستگذاران و عالمان در دین را پدید آورده است.

در جامعه دینی، خرافه پیوسته در رصدهای آسیب شناختی است. زیرا با رواج خرافه باوری، باز تولید و کژتابی آموزه های دین و آن گاه بدعت و تحریف بستری فراخ می یابد.

این گفت و گو با رویکردی دینی و اجتماعی به زوایای مهم و پنهان خرافه پرداخته؛ دریچه ای می گشاید به مسائلی چون: مفهوم شناسی و گونه شناسی؛ خاستگاه های فردی و اجتماعی؛ پیامدها؛ راهکارها؛ و خرافه در جوامع مدرن.

این کتاب در صدد است تصویری عمیق از نسبت خرافه و دین ارائه کند. عقل مدرن با تبعیت از مؤلفه های دوران روشنگری، داعیه پالایش اندیشه بشر از خرافات را سر داده است؛ اما معیار، خرافه را اثبات ناپذیری توسط عقل جزیی نگر قلمداد کرده و بدین ترتیب بسیاری از آموزه های وحیانی را که امکان اثبات توسط عقل جزیی ندارد خرافه می پندارد.