کتاب مقررات ملی ساختمان مبحث ۱۸

در مقررات ملی ساختمان ایران، عایق‌بندی صدا یکی از موضوعات مهم و مورد توجه در طراحی ساختمان‌ها است. این مبحث به‌ویژه در زمینه ایجاد راحتی، آسایش و کاهش مزاحمت‌های صوتی در فضاهای مسکونی، تجاری، اداری و سایر ساختمان‌ها اهمیت دارد. جلوگیری از انتقال صدا بین فضاها یا از خارج به داخل ساختمان از مسائل کلیدی در بهبود کیفیت زندگی در ساختمان‌ها محسوب می‌شود.

در قوانین و استانداردهای عایق‌بندی صوتی، تلاش شده تا راهکارهایی برای کنترل و کاهش آلودگی صوتی در نظر گرفته شود. برای این منظور، استانداردهای خاصی برای ساخت دیوارها، سقف‌ها، کف‌ها، درب‌ها و پنجره‌ها در نظر گرفته شده است تا از ورود یا خروج صدا جلوگیری کنند و همچنین بتوانند عملکرد مطلوب خود را در برابر صداهای مختلف (هوایی، ضربه‌ای و ساختاری) داشته باشند.

نکات و مباحث کلیدی در عایق‌بندی و تنظیم صدا در ساختمان‌ها:

انواع صداها:

صداهای هوایی: صداهایی که از طریق هوا منتقل می‌شوند، مانند صدای گفتگو، موسیقی یا ترافیک بیرون از ساختمان.

صداهای ضربه‌ای (ساختاری): صداهایی که از طریق تماس فیزیکی بین اجزای ساختمان منتقل می‌شوند، مانند صدای قدم‌ها، افتادن اشیاء، یا حرکت مبلمان.

استانداردهای عایق‌بندی صوتی:

در مقررات ملی ساختمان، مشخص شده که میزان کاهش صدا (به‌ویژه در محیط‌های مسکونی) باید طبق استانداردهای خاصی انجام شود. برای این منظور، مواد و مصالح مختلفی مانند پنجره‌های دو جداره، دیوارهای عایق صدا، پتوهای صوتی و کف‌پوش‌های مقاوم در برابر صدا پیشنهاد شده‌اند.

مواد و مصالح عایق صدا:

مواد جذب‌کننده صدا: این مواد برای کاهش انعکاس صدا در فضاهای داخلی استفاده می‌شوند. از جمله این مواد می‌توان به فوم‌های صوتی، پتوهای جذب‌کننده صدا و مواد پشمی اشاره کرد.

مصالح جداساز: مصالحی که برای کاهش انتقال صدا بین فضاهای مختلف ساختمان استفاده می‌شوند. این شامل استفاده از دیوارهای چند لایه، مصالح سنگین مانند بتن، یا دیوارهای ساخته شده از گچ‌بوردهای مخصوص است.

دیوارها و سقف‌های عایق صدا:

در طراحی دیوارها و سقف‌ها باید به عایق صوتی توجه ویژه‌ای شود. استفاده از دیوارهای دو جداره با لایه‌های مختلف مواد عایق صدا می‌تواند به کاهش انتقال صدا از یک فضا به فضای دیگر کمک کند.

سقف‌های کاذب و سیستم‌های تعلیق سقف می‌توانند به عنوان عایق‌های صوتی عمل کرده و انتقال صدا از طبقات بالایی به طبقات پایین را کاهش دهند.

کف‌پوش‌های عایق صدا:

کف‌پوش‌های مناسب می‌توانند در کاهش صداهای ضربه‌ای مانند صدای قدم‌ها و اشیاء افتاده مؤثر باشند. استفاده از مواد مانند موکت، فرش‌های ضخیم یا سیستم‌های کف‌پوش ارتجاعی می‌تواند انتقال صدا را کاهش دهد.

درها و پنجره‌ها:

درب‌ها و پنجره‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که از ورود صداهای خارجی به داخل ساختمان جلوگیری کنند. درب‌های عایق صدا، پنجره‌های دو جداره و سیستم‌های درب و پنجره مخصوص، نقش زیادی در کاهش انتقال صدا دارند.

ضوابط مربوط به ساختمان‌های مسکونی و تجاری:

در مقررات ملی ساختمان، برای انواع ساختمان‌ها (مسکونی، اداری، تجاری، آموزشی و غیره) ضوابط خاصی برای عایق‌بندی صوتی پیش‌بینی شده است. این ضوابط بر اساس نوع فضا و میزان تردد افراد در نظر گرفته می‌شود.

کنترل و مدیریت صدا در محیط‌های داخلی:

علاوه بر کاهش صداهای مزاحم، در داخل فضاهای مسکونی یا تجاری نیز باید برای مدیریت صداهای داخلی توجه شود. این شامل طراحی فضاها به گونه‌ای است که از انعکاس و تمرکز صدا جلوگیری شود و آرامش به محیط افزوده گردد.

نگهداری و تعمیرات عایق‌های صوتی:

برای حفظ عملکرد مناسب عایق‌های صوتی، باید به نگهداری و تعمیرات دوره‌ای سیستم‌ها و مصالح عایق توجه شود. مواد و مصالح عایق صدا با گذشت زمان ممکن است کارایی خود را از دست بدهند و نیاز به تعویض یا تعمیر داشته باشند.

نتیجه‌گیری:

عایق‌بندی و تنظیم صدا در ساختمان‌ها یک موضوع اساسی است که تأثیر زیادی بر راحتی و آسایش ساکنان دارد. مقررات ملی ساختمان در این زمینه با ارائه راهکارهای طراحی و اجرایی به کاهش آلودگی صوتی و بهبود کیفیت محیط‌های زندگی کمک می‌کند. استفاده از مصالح و سیستم‌های مناسب در دیوارها، سقف‌ها، کف‌ها، درب‌ها و پنجره‌ها می‌تواند به جلوگیری از انتقال صدا و افزایش آرامش در ساختمان‌ها کمک کند.

این کتاب ، در پنجره هم اکنون در دسترس شماست

پنجره بازار جامع آنلاین خرید و فروش کتاب