کتاب مقررات ملی ساختمان مبحث ۱۹

مبحث ۱۹ از مقررات ملی ساختمان به صرفه‌جویی در مصرف انرژی در ساختمان‌ها اختصاص دارد و به دنبال ارتقاء کارایی انرژی در طراحی و ساخت ساختمان‌ها است. این مبحث با هدف کاهش مصرف انرژی و بهینه‌سازی استفاده از منابع انرژی در ساختمان‌ها تدوین شده است. رعایت این مقررات موجب کاهش هزینه‌ها، حفظ منابع طبیعی و کمک به محیط‌زیست خواهد شد.

اهداف مبحث ۱۹:

هدف این مبحث، ارائه اصول و ضوابطی است که موجب کاهش مصرف انرژی در ساختمان‌ها و بهینه‌سازی استفاده از منابع انرژی در ساخت و سازها شود. همچنین، این مبحث به تقویت استانداردهای بهره‌وری انرژی در بخش‌های مختلف ساختمان پرداخته و از انتشار گازهای گلخانه‌ای و افزایش آلودگی هوا جلوگیری می‌کند.

نکات و مباحث کلیدی در مبحث ۱۹:

استانداردهای مصرف انرژی برای ساختمان‌ها:

در مبحث ۱۹، مقدار مصرف انرژی مجاز برای ساختمان‌ها در بخش‌های مختلف مانند گرمایش، سرمایش، تهویه، روشنایی و آبگرمکن‌ها تعیین شده است. این استانداردها بر اساس نوع ساختمان و موقعیت جغرافیایی آن تغییر می‌کنند.

مدیریت مصرف انرژی در سیستم‌های تأسیساتی:

سیستم‌های تأسیساتی مانند سیستم‌های گرمایشی، سرمایشی و تهویه مطبوع باید به گونه‌ای طراحی شوند که کمترین انرژی را مصرف کنند. همچنین، استفاده از سیستم‌های هوشمند کنترل دما و تهویه برای بهینه‌سازی مصرف انرژی توصیه می‌شود.

عایق‌بندی و پوشش خارجی ساختمان:

یکی از مهم‌ترین عوامل در کاهش مصرف انرژی، استفاده از عایق‌های حرارتی مناسب در دیوارها، سقف‌ها، کف‌ها و درب و پنجره‌ها است. این کار از اتلاف گرما در زمستان و ورود گرمای اضافی در تابستان جلوگیری می‌کند.

پنجره‌ها و سیستم‌های تهویه:

انتخاب پنجره‌های مناسب با شیشه‌های دو جداره یا سه جداره که عایق خوبی برای حرارت و صدا هستند، در مبحث ۱۹ گنجانده شده است. همچنین، تهویه مناسب و استفاده از سیستم‌های تهویه طبیعی در کنار سیستم‌های تهویه مکانیکی می‌تواند به کاهش مصرف انرژی کمک کند.

نور طبیعی و سیستم‌های روشنایی:

استفاده از نور طبیعی در طراحی ساختمان‌ها می‌تواند به میزان زیادی از مصرف انرژی در سیستم‌های روشنایی بکاهد. همچنین، استفاده از لامپ‌های کم‌مصرف و سیستم‌های روشنایی خودکار و هوشمند از جمله راهکارهایی است که در این مبحث مطرح شده است.

سیستم‌های گرمایش و سرمایش:

طراحی مناسب سیستم‌های گرمایش و سرمایش، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی برای گرم کردن آب و استفاده از سیستم‌های گرمایشی مرکزی و مدرن در ساختمان‌ها توصیه می‌شود.

استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر:

به‌کارگیری منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی، بادی و زمین‌گرمایی به منظور تأمین بخشی از نیازهای انرژی ساختمان‌ها، در این مبحث مورد تأکید قرار گرفته است.

کاهش ضایعات انرژی:

در طراحی و ساخت ساختمان‌ها باید از روش‌های نوین برای جلوگیری از ضایعات انرژی استفاده شود. این شامل کاهش اتلاف گرما از طریق درزها، شکاف‌ها و سایر نقاط ضعف در سازه ساختمان است.

مدیریت انرژی در ساختمان‌های بلند:

برای ساختمان‌های بلند، توجه ویژه به تأسیسات و سیستم‌های پیچیده‌ای مانند سیستم‌های تهویه، آسانسورها و پمپ‌ها ضروری است. این سیستم‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که انرژی کمتری مصرف کنند.

طراحی بهینه سیستم‌های تهویه و تهویه مطبوع:

طراحی سیستم‌های تهویه و تهویه مطبوع باید به گونه‌ای باشد که نه تنها هوای مطبوع و سالم را تأمین کند، بلکه مصرف انرژی نیز به حداقل برسد. استفاده از تهویه طبیعی و سیستم‌های تبرید و گرمایش با بهره‌وری بالا از جمله توصیه‌های این مبحث است.

نتیجه‌گیری:

مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان بر بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان‌ها تأکید دارد و هدف آن ارتقاء کیفیت زندگی با کاهش هزینه‌ها و حفظ منابع طبیعی است. رعایت این مبحث در طراحی و ساخت ساختمان‌ها، نه تنها به کاهش هزینه‌های انرژی کمک می‌کند، بلکه موجب کاهش اثرات منفی تغییرات اقلیمی و حفظ محیط‌زیست می‌شود. به طور کلی، این مبحث نقش مهمی در تحقق اهداف توسعه پایدار و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایفا می‌کند.

این کتاب ، در پنجره هم اکنون در دسترس شماست

پنجره بازار جامع آنلاین خرید و فروش کتاب