کتاب اسکان عشایر در ایران

پیش از انقلاب مشروطه و پس از آن بسیاری از نخبگان سیاسی، روشنفکران و احزاب سیاسی، ایلات و عشایر پر جمعیت را یکی از علت‌های عقب‌ماندگی ایران و از موانع اصلی مدرنیزاسیون و توسعه کشور می­دانستند. اما هرگونه تلاش برای حل این تعارض عملاً ناکام مانده بود. تا این که با ظهور و به قدرت رسیدن حکومت پهلوی، روندی از اسکان عشایر یا همان سیاست «تخته قاپو» آغاز شد.

 این سیاست هرچند در ابتدا اجباری و با خواست دولت بود، امروز با توجه به تحولات عصر حاضر، از جمله شهری شدن و تغییرات زیست محیطی، به روندی اختیاری تغییر یافته و بسیاری از عشایر اسکان یافته‌اند و یا مهاجرت به شهرها را به زیست سابق عشایری و شیوه کوچ‌نشینی خود ترجیح می­دهند، تحولی که نیازمند توجه جدی در مطالعات و پژوهش­های جدید از ایلات و عشایر است. از این رو اثر حاضر می­تواند مقدمه­ای برای شناخت بهتر این پدیده باشد.