مشکلات را شکلات کنید

چه می کنید زمانی که با مشکلی مواجه می شوید؟ عصبی می شوید یا مضطرب، قدرت تصمیم گیری را از دست می دهید، احساس می کنید قادر نیستید از پسش بربیایید و در آخر پا پس می کشید؟ احتمالا همه ی ما حداقل یک بار در شرایطی مشابه قرار گرفته ایم. «مسعود لعلی» می کوشد در کتاب «مشکلات را شکلات کنید»، راه هایی را پیش پایمان بگذارد تا مشکلات تلخ را به شکلات هایی خوشمزه تبدیل کنیم و از دل تلخی شیرینی بیرون بکشیم و از دل زشتی، زیبایی. اما این کار چگونه ممکن است؟ با وسعت بخشیدن به عمق دیدمان نسبت به مسائل مختلف، او در این کتاب با داستان های کوتاهش، چیستی و چگونگی حل مشکل را به ما می آموزد. چگونه به مشکلات نگاه کنیم تا دیگر مشکل نباشند بلکه عاملی کمک کننده به نظر بیایند؟ در حقیقت واکنش های مختلف انسان به مشکلات ارتباط چندانی به خود مسئله ای که مشکل می نامیم ندارد، چرا که سیستم فکری و روانی ما مسئله را به شکل مشکل تحلیل می کند. شکستن اسباب بازی کودک برای او مشکل بزرگی محسوب می شود و اشکش را در می آورد اما آیا این مساله برای بزرگسالان هم چنین تاثیری دارد؟ مسعود لعلی با استفاده از بررسی دقیق مشکل در قالب داستان هایی جذاب، ماهیت مشکلات را برای ما فاش می کند، اندیشه ی ما را روشن می کند، زاویه نگاه مان را تغییر می دهد و در نهایت نگرش ما را به جهان اطراف تغییر می دهد. 

 قسمت هایی از کتاب مشکلات را شکلات کنید (لذت متن)

روزی زیبایی و زشتی در ساحل دریا به هم رسیدند. آن دو به هم گفتند: بیا در دریا شنا کنیم. برهنه شدند و در آب دریا شنا کردند و زمانی گذشت و زشتی به ساحل بازگشت و جامه های زیبایی را پوشید و رفت. زیبایی نیز از دریا بیرون آمد و تن پوشش را نیافت. از برهنگی خویش شرم کرد و به ناچار لباس زشتی را پوشید و به راه خود رفت. تا این زمان نیز، مردان و زنان، این دو را با هم اشتباه می گیرند. اما اندک افرادی هم هستند که چهره زیبایی را می بینند و فارغ از جامه هایی که برتن دارد او را می شناسند و برخی نیز چهره زشتی را می شناسند و لباس هایش، او را از چشم های اینان پنهان نمی دارد و در این زندگی چه بسیار زیبایی هایی که زشت می نمایند و چه زشتی هایی که زیبا جلوه می کنند. این کتاب درباره یکی از بزرگترین زیبایی هایی است که زشت زشت جلوه گر شده است. زیبایی مشکلات.

در سفری که با پسرم به «گینه نو» داشتم، مشاهده کردم که مرجان های وسط دریا، آن جایی که آب آرام است، عمدتا رنگ باخته و فاقد حیات به نظر می رسند، اما مرجان های نقاط ناآرام دریا، جایی که جذر و مد آن ها را به این طرف و آن طرف می برد، درخشان و شفافند. از راهنمای خود علت را پرسیدم. جواب داد: «مساله ی خیلی ساده ایست. مرجان های محل های آرام درگیر هیچ نوع مبارزه ای در زندگی نبوده اند، در حالیکه مرجان هایی که در معرض کشاکش دریا هستند، رشد و جلای بهتری پیدا می کنند.

دایره نفوذ و نگرانی انسان ها با هم متفاوت است. لذا ممکن است یک اتفاق برای یک نفر بحران بزرگی تلقی گردد اما همان مساله برای دیگری چیز بزرگی محسوب نشود. مثلا کودکی را در نظر بگیرید که عروسکش شکسته است. او گریه و زاری می کند. بزرگترها به او می خندند که به خاطر این مساله کوچک به هم ریخته است. آنها متوجه نیستند که کودک دارای حلقه نفوذ بسیار کوچکی است. لذا بیشتر اتفاقات در خارج از دایره نفوذش قرار می گیرد. هر چه بیشتر رشد کنیم و تجربیات بیشتری بدست آوریم، دایره نفوذمان گسترده می گردد و در واقع «رشد» چیزی جز گسترش دایره نفوذمان نیست.